Kjeks. Er ikkje det litt keisam mat? Eg meiner, lat oss seie det som det er: Tørre kjeks er tørre. Dei smular, og ein vert tyrst av dei. Berre tenk deg om – kjenner du nokon som har kjeks som favorittmat – eller som favorittmellommåltid, snacks eller godteri?

Han vart ein kultfigur i Sovjetunionen, ein publikumsfavoritt: ein sped gut med briller, i utsjåande og sjakkframtoning ein kombinasjon av Harry Potter og Fabiano Caruana. Men mest av alt: tynnkledd.

Dei som har blått blod i årene, ber med seg ein noblare arv enn folk flest. Tradisjonell språkbruk seier at dei kjem frå fint folk: adel, kongelege eller anna fornem slekt.

Dei som likar gjennomgripande endringar, kan prøva å koma seg gjennom dagane utan å nytta preposisjonar, eller styreord, som dei òg vert kalla. Det skin vel igjennom her at tiltaket ikkje er gjennomførleg. Styreorda gjennomsyrer målet vårt. Gjennom målretta arbeid kan ein greia å styra unna visse styreord, men då skal ein vera godt over gjennomsnittet glad i å røyna seg sjølv.

«Kan du ikke endre din skjebne, så må du endre din holdning.» Ja, desse høgfløygde orda kom fram på skjermen då eg skulle lese meg opp på løysingsforfattaren denne veka. Fyrst tenkte eg at det nok kunne stemme at Amy Tan hadde skrive denne setninga, ho skriv mykje om lagnad i fleire av bøkene sine. Men etter kvart kom eg i stuss. Det var noko som skurra, hadde eg ikkje lese noko liknande før?

Dette diktet er skrive av Ragnvald Vaage (1889–1966) og kom ut i samlinga Heim frå havet (1965). Diktet får oss til å tenkje på den klassiske nynorskdiktaren i denne generasjonen – diktarbonden. Det handlar om diktaren i strid mellom ættargarden, Våge i Kvinnherad, og diktarkallet. Vi kan tolke «jordson» som ein negativ kontrast til «skystormveng», eit bilete på diktaren frigjord frå jorda og med romantisk utsyn, som ein ørn over skyene.

1. Kva heiter systemet av gassrøyrleidningar under Austersjøen, mellom Russland og Tyskland? Det vart nyleg råka av lekkasjar, eller kan hende me bør seie sabotasjar.

Vi ser på mobilen mange titals gonger kvar dag. Er det ikkje Yr, så er det Vipps eller Facebook. Den eine appen etter den andre gjev oss informasjon og tenester vi ikkje greier oss utan. Nesten alle appane har flotte brukargrensesnitt, og dei dreg nytte av data frå databasar som finst ein eller annan plass der ute i verda, det vere seg vêrdata eller bankinformasjon.

For nokre dagar sidan kom eg over ein morosam artikkel i ei britisk avis: «Etter 25 år har eg fått nok av å lage mat for andre – frå no av er det toast framfor TV-en.» Emmy Beddington, spaltist i The Guardian, erklærte at da begge borna omsider var ute av reiret, blei kjøkenet der i huset offisielt stengt. Ho gadd rett og slett ikkje meir.

Kjeks. Er ikkje det litt keisam mat? Eg meiner, lat oss seie det som det er: Tørre kjeks er tørre. Dei smular, og ein vert tyrst av dei. Berre tenk deg om – kjenner du nokon som har kjeks som favorittmat – eller som favorittmellommåltid, snacks eller godteri?

Han vart ein kultfigur i Sovjetunionen, ein publikumsfavoritt: ein sped gut med briller, i utsjåande og sjakkframtoning ein kombinasjon av Harry Potter og Fabiano Caruana. Men mest av alt: tynnkledd.

Dei som har blått blod i årene, ber med seg ein noblare arv enn folk flest. Tradisjonell språkbruk seier at dei kjem frå fint folk: adel, kongelege eller anna fornem slekt.

Dei som likar gjennomgripande endringar, kan prøva å koma seg gjennom dagane utan å nytta preposisjonar, eller styreord, som dei òg vert kalla. Det skin vel igjennom her at tiltaket ikkje er gjennomførleg. Styreorda gjennomsyrer målet vårt. Gjennom målretta arbeid kan ein greia å styra unna visse styreord, men då skal ein vera godt over gjennomsnittet glad i å røyna seg sjølv.

«Kan du ikke endre din skjebne, så må du endre din holdning.» Ja, desse høgfløygde orda kom fram på skjermen då eg skulle lese meg opp på løysingsforfattaren denne veka. Fyrst tenkte eg at det nok kunne stemme at Amy Tan hadde skrive denne setninga, ho skriv mykje om lagnad i fleire av bøkene sine. Men etter kvart kom eg i stuss. Det var noko som skurra, hadde eg ikkje lese noko liknande før?

Dette diktet er skrive av Ragnvald Vaage (1889–1966) og kom ut i samlinga Heim frå havet (1965). Diktet får oss til å tenkje på den klassiske nynorskdiktaren i denne generasjonen – diktarbonden. Det handlar om diktaren i strid mellom ættargarden, Våge i Kvinnherad, og diktarkallet. Vi kan tolke «jordson» som ein negativ kontrast til «skystormveng», eit bilete på diktaren frigjord frå jorda og med romantisk utsyn, som ein ørn over skyene.

1. Kva heiter systemet av gassrøyrleidningar under Austersjøen, mellom Russland og Tyskland? Det vart nyleg råka av lekkasjar, eller kan hende me bør seie sabotasjar.

Vi ser på mobilen mange titals gonger kvar dag. Er det ikkje Yr, så er det Vipps eller Facebook. Den eine appen etter den andre gjev oss informasjon og tenester vi ikkje greier oss utan. Nesten alle appane har flotte brukargrensesnitt, og dei dreg nytte av data frå databasar som finst ein eller annan plass der ute i verda, det vere seg vêrdata eller bankinformasjon.

For nokre dagar sidan kom eg over ein morosam artikkel i ei britisk avis: «Etter 25 år har eg fått nok av å lage mat for andre – frå no av er det toast framfor TV-en.» Emmy Beddington, spaltist i The Guardian, erklærte at da begge borna omsider var ute av reiret, blei kjøkenet der i huset offisielt stengt. Ho gadd rett og slett ikkje meir.