«Den flamske skulen» blir ho kalla, retninga i den vokale renessansemusikken som utvikla seg på byrjinga av 1400-talet i Flandern, området som i dag ligg på både nederlandsk, belgisk og fransk grunn. Stilen sameinar på vedunderleg vis streng polyfoni med uttrykkssterk klang, og påverknaden han i to hundreår hadde på den europeiske kunstmusikken, kan mest ikkje overvurderast. For flamske komponistar kledde dei høgaste musikarstillingane ved europeiske hoff og i katedralar, mellom anna i Venezia, der dei la grunnlaget for ein annan skule, «den venetianske», som i sin tur bana veg for barokkmusikken.