Frå utstillinga «Jeg kaller det kunst», som fyller heile tredje etasje. Måleriet heilt til høgre er «Per Sandberg» av Marthe Karen Kampen.
Foto: Iwan Baan / Nasjonalmuseet
På bølgelengd
Det er snart er tjue år sidan Arkitekturmuseet, Kunstindustrimuseet, Museet for samtidskunst og Nasjonalgalleriet vart slått saman. Nasjonalmuseet viser at resultatet av samanslåinga har vorte meisterleg.
Hege Lønne: «Utstillingsinteriør». Både den lange gipsskulpturen og videoverket «Forest» er frå 2008. Til høgre heng installasjonen «Landskap med sovepose» frå 1995. I framgrunnen skimtar vi måleriet «Himmelrop» av Hannah Ryggen.
Foto: Susann Jamtøy/TKM
Frå tannlegegips til sovepose
Det er vanskeleg å setje ord på kor gledeleg det er å få lov til å bli kjend med eit så spennande kunstnarskap som eg knapt visste noko om.
Reidar Lødemel: «Ytterdal», 1990.
Fram i lyset
I samband med at målaren Reidar Lødemel (1922–2009) ville ha fylt hundre år i år, er det laga ei stor minneutstilling som vart vist i Ørsta kunsthus i mai, i regi av Volda og Ørsta kunstlag. Det vart også skrive ei rikt illustrert bok utgitt av Hovdebygda soge- og velferdslag. Både utstilling og boka Eit liv i fargar gir eit godt innblikk i temakrets og den måleriske utviklinga gjennom eit langt kunstnarliv.
Var han russar eller ukrainar? Sjølvportrett av kunstnaren Kazimir Malevitsj, ca. 1910.
Illustrasjon henta frå Wikipedia
Ein slags kulturkrig
Finst det ein ukrainsk nasjon og ein ukrainsk kultur? Om vi skal tru Vladimir Putin, er svaret nei. I det offisielle verdsbiletet til Kreml i dag er Ukraina berre ein del av den russiske kultursfæren, og Ukraina har ingen rett til å vere ein sjølvstendig stat. Ukrainarar flest er neppe samde med Putin, og for mange ukrainarar har det blitt viktig å få fram at Ukraina har ein kunstnarleg og kulturell identitet som skil seg frå den russiske.
«Fjellandskap med elv og borg» er eit hovudmotiv i utstillinga. Det er innlånt frå Statens museum for kunst i København. Allart van Everdingen meinte at det vanta noko i norske landskap – borger! Difor tronar det ei borg på fjelltoppen.
Den fyrste til å måle norske landskap
Norske målarar i romantikken fann ikkje det norske landskapet berre i norsk natur, men òg i målarstykka til Allart van Everdingen (1621–1675). No er den fyrste utstillinga om denne pionerkunstnaren sett opp i Alkmaar i Nederland.
Eit tidlegare verk: Temple, 2015 i Derry.
Foto: Matthew Andrews
I flammar
I dagane 21.–28. mai vert kunstprosjektet Sanctuary vist i Bedford: Etter planen skal dei reise eit tårn på 22 meter konstruert av mengder av dekorativt utskorne plater. Den amerikanske skulptøren David Best (f. 1945) er kjend for å bygge slike høge reisverk og deretter sette fyr på dei.
Edward Fuglø: «Microstate Explorer», 2009.
Alle foto frå utstillinga: Ole Wich
Nye blikk på færøyske landskap
Med modernismen vart landskapet mindre viktig elles i Norden, men det heldt stand på Færøyane. For ein liten nasjon som er ein sjølvstyrt del av Danmark, vert landskapsmåleriet framleis like aktuelt og halde i hevd som identitetsmarkør.
Foto: Ann Kristin Aas
Kunst landet rundt
Kunstnaren har gjort eit rom i kunstforeininga om til forundringskabinett, også utanfor bygget er det sett opp verk. Her heng skulpturelle objekt og installasjonar tett i tett på veggane. Verka er baserte på naturmateriale og gjenstandar ho har funne på bruktmarknader og i kjellarar, hagar, grøftekantar, skogen og strandkanten.
Edward Fuglø: «Whale-War», 2019, blanda teknikkar.
Foto: Fotostudio
Kunst på Færøyane
I rom etter rom er om lag 300 verk valde ut til å syne fram den færøyske kunsten frå 1800-talet til i dag – ein frodig presentasjon av ein liten nasjons store og mangfelte kunstnarlege aktivitet. Denne utstillinga åleine er verd ei reise til øyriket.
«The Fountain of Exhaustion» består av mange trakter som er monterte i ein ståande trekant.
Foto: Ukrainian Pavilion in Venice
Kunst som overleving
Veneziabiennalen, ei av dei viktigaste mønstringane av samtidskunst, opnar 23. april. Eit særtrekk ved utstillinga er dei faste nasjonale paviljongane som er bygde spesielt for biennalen. Nasjonalismen som vert vist med denne utstillingsforma, har fått ein del kritikk.
Frå utstillinga «Jeg kaller det kunst», som fyller heile tredje etasje. Måleriet heilt til høgre er «Per Sandberg» av Marthe Karen Kampen.
Foto: Iwan Baan / Nasjonalmuseet
På bølgelengd
Det er snart er tjue år sidan Arkitekturmuseet, Kunstindustrimuseet, Museet for samtidskunst og Nasjonalgalleriet vart slått saman. Nasjonalmuseet viser at resultatet av samanslåinga har vorte meisterleg.
Hege Lønne: «Utstillingsinteriør». Både den lange gipsskulpturen og videoverket «Forest» er frå 2008. Til høgre heng installasjonen «Landskap med sovepose» frå 1995. I framgrunnen skimtar vi måleriet «Himmelrop» av Hannah Ryggen.
Foto: Susann Jamtøy/TKM
Frå tannlegegips til sovepose
Det er vanskeleg å setje ord på kor gledeleg det er å få lov til å bli kjend med eit så spennande kunstnarskap som eg knapt visste noko om.
Reidar Lødemel: «Ytterdal», 1990.
Fram i lyset
I samband med at målaren Reidar Lødemel (1922–2009) ville ha fylt hundre år i år, er det laga ei stor minneutstilling som vart vist i Ørsta kunsthus i mai, i regi av Volda og Ørsta kunstlag. Det vart også skrive ei rikt illustrert bok utgitt av Hovdebygda soge- og velferdslag. Både utstilling og boka Eit liv i fargar gir eit godt innblikk i temakrets og den måleriske utviklinga gjennom eit langt kunstnarliv.
Var han russar eller ukrainar? Sjølvportrett av kunstnaren Kazimir Malevitsj, ca. 1910.
Illustrasjon henta frå Wikipedia
Ein slags kulturkrig
Finst det ein ukrainsk nasjon og ein ukrainsk kultur? Om vi skal tru Vladimir Putin, er svaret nei. I det offisielle verdsbiletet til Kreml i dag er Ukraina berre ein del av den russiske kultursfæren, og Ukraina har ingen rett til å vere ein sjølvstendig stat. Ukrainarar flest er neppe samde med Putin, og for mange ukrainarar har det blitt viktig å få fram at Ukraina har ein kunstnarleg og kulturell identitet som skil seg frå den russiske.
«Fjellandskap med elv og borg» er eit hovudmotiv i utstillinga. Det er innlånt frå Statens museum for kunst i København. Allart van Everdingen meinte at det vanta noko i norske landskap – borger! Difor tronar det ei borg på fjelltoppen.
Den fyrste til å måle norske landskap
Norske målarar i romantikken fann ikkje det norske landskapet berre i norsk natur, men òg i målarstykka til Allart van Everdingen (1621–1675). No er den fyrste utstillinga om denne pionerkunstnaren sett opp i Alkmaar i Nederland.
Eit tidlegare verk: Temple, 2015 i Derry.
Foto: Matthew Andrews
I flammar
I dagane 21.–28. mai vert kunstprosjektet Sanctuary vist i Bedford: Etter planen skal dei reise eit tårn på 22 meter konstruert av mengder av dekorativt utskorne plater. Den amerikanske skulptøren David Best (f. 1945) er kjend for å bygge slike høge reisverk og deretter sette fyr på dei.
Edward Fuglø: «Microstate Explorer», 2009.
Alle foto frå utstillinga: Ole Wich
Nye blikk på færøyske landskap
Med modernismen vart landskapet mindre viktig elles i Norden, men det heldt stand på Færøyane. For ein liten nasjon som er ein sjølvstyrt del av Danmark, vert landskapsmåleriet framleis like aktuelt og halde i hevd som identitetsmarkør.
Foto: Ann Kristin Aas
Kunst landet rundt
Kunstnaren har gjort eit rom i kunstforeininga om til forundringskabinett, også utanfor bygget er det sett opp verk. Her heng skulpturelle objekt og installasjonar tett i tett på veggane. Verka er baserte på naturmateriale og gjenstandar ho har funne på bruktmarknader og i kjellarar, hagar, grøftekantar, skogen og strandkanten.
Edward Fuglø: «Whale-War», 2019, blanda teknikkar.
Foto: Fotostudio
Kunst på Færøyane
I rom etter rom er om lag 300 verk valde ut til å syne fram den færøyske kunsten frå 1800-talet til i dag – ein frodig presentasjon av ein liten nasjons store og mangfelte kunstnarlege aktivitet. Denne utstillinga åleine er verd ei reise til øyriket.
«The Fountain of Exhaustion» består av mange trakter som er monterte i ein ståande trekant.
Foto: Ukrainian Pavilion in Venice
Kunst som overleving
Veneziabiennalen, ei av dei viktigaste mønstringane av samtidskunst, opnar 23. april. Eit særtrekk ved utstillinga er dei faste nasjonale paviljongane som er bygde spesielt for biennalen. Nasjonalismen som vert vist med denne utstillingsforma, har fått ein del kritikk.
