I dei førre to spaltene mine har eg konsentrert meg om snøggmat, altså rettar som kan lagast til på under ein halvtime. Ikkje noko i vegen med dei, det moderne livet krev jo slikt iblant, og det kan bli fullgode måltid av det. Men så er eg slik skrudd saman at hjartet mitt bankar for den langsame maten, som kan få fram smakar og nyansar den snøggare maten ikkje rekk å kome i nærleiken av.

Hadde det ikkje vore kjekt om det fanst eit produkt som passa til alt? Ta olje, til dømes. Til steiking vil vi ha ein olje som toler høg temperatur utan å verte svidd og byrje å lage transfeittsyrer og anna uhumskt, medan vi til salatdressing vil ha ein olje som gjev smak og lukt, og det er nettopp smaks- og aromastoffa som svir seg.

Nokon må fortelje Næringsdepartementet at makt­forholda i daglegvarebransjen har skifta dei siste 40 åra.

Eg lova å kome tilbake med norsk snøggmat her i spalta, sidan eg var i overkant italiensk og kontinental førre gongen. Men spørsmålet er jo: Kva er autentisk norsk, bortsett frå gamalost?

Tenkte du at du skulle byrje det nye året litt friskt og sunt og miljøvenleg, kanskje gjennom å kutte litt ned på kjøtforbruket? Då er du ikkje aleine. Du er heller ikkje einsam om du tenkte du ville gjere det litt enkelt, sånn i starten i det minste, ikkje snu opp ned på heile middagsmenyen, men rett og slett erstatte nokre kjøtprodukt med vegetariske alternativ: vegetarburgar, til dømes, eller -pølse eller -farse. Om det kostar litt meir, er det jo ei investering i så vel miljø som helsa til borna mine og meg sjølv.

Ikkje ferdig med alle dei sju slaga? Då kan vi vel seie det byrjar å haste no – føresett at du ynskjer å kome i mål med alle sju, då. Vi kan vel alle skrive under på at det vert jul utan det odde talet på julekaker også. Men om du no skulle ynskje å halde på nett denne tradisjonen, må vi altså slå fast at du byrjar å få det travelt. Så travelt, kanskje, at det er lett å tenkje at du vert nøydd å ty til enkle løysingar: For er det ikkje like greitt å berre kjøpe seg ut av heile greia?

Det vert for mykje no før jul. Ein skal sette saman kalenderen så alle kan møtast på høveleg vis, x-ar, y-ar, z-ar og tilhøyrande born. Berre administrasjonen av jula kan for somme ta fleire veker. Hadde eg råd, skulle eg hyra ein statssekretær med McKinsey-fortid for å halde orden på det.

Før vi går i gang, skal eg love deg éin ting: Denne spalta skal ikkje kåre årets beste julebrus, slik alle andre medium med respekt for seg sjølv synest dei må gjere om lag på denne tida. Kvifor ikkje? Fordi å kåre årets beste julebrus ikkje gjev meining. Kvifor det ikkje gjev meining, vil vi skjøne når vi har sett litt nærare på kva julebrus eigentleg er.

Eit av kronargumenta til Unge Høgre under EU-valkampen i 1994, skal ha vore at vi måtte verte med i EU for å få ete blått godteri – for det var berre her i Noreg vi var så bakstreverske at vi ikkje tillét dei syntetiske fargestoffa som må til for å farge noko blått.

I desse dagar når grisen står fjellstøtt i sentrum for nordmannens eksistens, kan det vere hyggjeleg med litt avveksling. Fisk bør du ete minst to gonger i veka – det same gjeld vegetarmat – men kva med ein aldri så liten fugl?