Nationaltheatret

Ingmar Bergman:

Jordbærstedet

Regi: Johannes Holmen Dahl
Scenografi: Nia Damerell

Omsett av Arne Lygre

For nokre av oss er klassikaren Jordbærstedet ikkje berre Bergmans beste, men kan hende den beste filmen vi veit. Då er fallhøgda stor for ein ny versjon av sujettet. Men denne vakre historia med så både skarpe og poetiske dialogar må sjølvsagt freiste teaterfolk til vidare utforsking.

Veteranen Sverre Anker Ousdal er henta attende til Nationaltheatret for å spele den aldrande professor Isak Borg, mannen som har hatt ein ærefull karriere og eit upåklageleg omdøme, men har gått på tomgang i privatlivet. I blaff mellom fortid og notid, mellom draum og røynd, aner vi kva som har gjort han slik, og følgjer han til ei erkjenning som forsonar.

Desse erkjenningsglimta er sterkt gripande i filmen og vert det òg i teaterhendinga, av di Ousdal framleis er ein stor skodespelar og er følgd opp i stramme, sterke rolletolkingar av til dømes Anne Krigsvold, Trond Espen Seim, Anne Marit Jacobsen, Laila Goody og andre.

Men Johannes Holmen Dahls typisk frontale og visuelt asketiske regi kan ikkje denne gongen fange inn breidda i det bergmanske universet. Tidsspranga mellom fortid og notid og spranga mellom draum og røynd vert ineffektive og baktunge når det heile skal gjerast så minimalistisk. Det får aldri fantasiens overlys. Men dei intime, konfronterande samtalene vert turnerte med klok varme. Og slutten er sterkt rørande, også her.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.