Nullvisjonen
I eit par dagar etter sjølvmordet hans rakk eg å vera av den oppfatninga at far min måtte ha fått for dårleg helsehjelp. Eg ville skrive ein klage. Vi i familien måtte få erstatning. Det måtte bli stadfesta, svart på kvitt, at vilkårleg og overdriven medisinering hadde gjort han til misbrukar, noko som i sin tur øydela tenkjeevna hans og kosta han livet.
Forlaten av Gud
Noko av det eg har lurt mest på i samband med sjølvmordet til far min, er kva som hende med trua hans dei siste leveåra. Det greidde eg aldri å finne ut av medan han levde, og journalane gjev heller ikkje noko klårt svar.
Psykiatrispråket
Reint fysisk, innimellom, ved ei dør som ikkje blir opna, til dømes fordi den sjuke har sagt at han eller ho ikkje vil ha vitjing akkurat no. Hadde ein kome attende ein halvtime seinare, ville ein kanskje ha sloppe inn, om den sjuke er ambivalent nok i kjenslene. Men slik må det vera, viljen er i det lengste fri.
Tilbakeverkande kraft
Noko av det fabelaktige med litteraturen er at det alltid finst fleire bøker og forfattarar å oppdaga. Under ein ferietur til Bodø i fjor vitja eg eit antikvariat der eg kom over Dikt i samling av Nils Yttri. Eit kjent namn, men ein eg ikkje visste noko særleg om. Eg kjøpte boka og byrja lesa ho, og eg likte det eg las.
Sjølvmord i teori og praksis
Mange er dei glupe hovuda som har tenkt kring sjølvmordet som eit filosofisk problem. Den jamne sjølvmordaren har truleg ei meir praktisk tilnærming til saka.
Det var litt overraskande at sjølvmordet til far min skjedde om våren.
Å døy om våren
Ein gong tenkte eg at det må vera motsett, for er ikkje hausten eller vinteren den tyngste tida her i nord? Jo, slik er det vel for dei fleste, og for dei som har det verst, ligg det kan hende ei trøyst i nettopp dette, at også dei andre slit litt med den mørke tida.
Nullvisjonen
I eit par dagar etter sjølvmordet hans rakk eg å vera av den oppfatninga at far min måtte ha fått for dårleg helsehjelp. Eg ville skrive ein klage. Vi i familien måtte få erstatning. Det måtte bli stadfesta, svart på kvitt, at vilkårleg og overdriven medisinering hadde gjort han til misbrukar, noko som i sin tur øydela tenkjeevna hans og kosta han livet.
Forlaten av Gud
Noko av det eg har lurt mest på i samband med sjølvmordet til far min, er kva som hende med trua hans dei siste leveåra. Det greidde eg aldri å finne ut av medan han levde, og journalane gjev heller ikkje noko klårt svar.
Psykiatrispråket
Reint fysisk, innimellom, ved ei dør som ikkje blir opna, til dømes fordi den sjuke har sagt at han eller ho ikkje vil ha vitjing akkurat no. Hadde ein kome attende ein halvtime seinare, ville ein kanskje ha sloppe inn, om den sjuke er ambivalent nok i kjenslene. Men slik må det vera, viljen er i det lengste fri.
Tilbakeverkande kraft
Noko av det fabelaktige med litteraturen er at det alltid finst fleire bøker og forfattarar å oppdaga. Under ein ferietur til Bodø i fjor vitja eg eit antikvariat der eg kom over Dikt i samling av Nils Yttri. Eit kjent namn, men ein eg ikkje visste noko særleg om. Eg kjøpte boka og byrja lesa ho, og eg likte det eg las.
Sjølvmord i teori og praksis
Mange er dei glupe hovuda som har tenkt kring sjølvmordet som eit filosofisk problem. Den jamne sjølvmordaren har truleg ei meir praktisk tilnærming til saka.
Det var litt overraskande at sjølvmordet til far min skjedde om våren.
Å døy om våren
Ein gong tenkte eg at det må vera motsett, for er ikkje hausten eller vinteren den tyngste tida her i nord? Jo, slik er det vel for dei fleste, og for dei som har det verst, ligg det kan hende ei trøyst i nettopp dette, at også dei andre slit litt med den mørke tida.
